2 yaş sendromu ayak sesleri!!!

21. Ay itibariyle koca delikanlı oldum edalarına başladı benim minik oğlum!!
Ben yiyeceğim
Ben giyeceğim
Ben gideceğim
İstediğimde banyo yaparım istediğimde dışarı çıkarım!!...

Özgüven gelişimini zedelenmeden bu dönemi nasıl atlatırız diye kara kara düşünüyoruz...
Peki sen ye
Peki sen giy
Peki gidelim diyoruz ama sınırlar???

Bir şeyi 1506272884 kere anlatarak geçiyor bu dönem... İletişimimiz iyi çok şükür. Çoğu zaman çözüyoruz. Fakat ara ara inatlaşmalar olmuyor değil.

Mesela dün akşam yemekte epey uğraştık. Anne pilav anne pilav dedi, koyduğum yemeği değiştirmemi istedi. Peki dedik.. Yeterki yesin. Zira bu ara yemesi çok az. Sonrasında kendi kendine yedi pilavını. Tam bitirmeden anne papu ( karpuz) demeye başladı. Soğuk olduğu için ısınmadan vermedik. O arada yarım saat papu diye ağladı!!!
Anlatıyoruz gösteriyoruz ama nafile. Dediği olacak. Nitekim oldu ama inatlaşma süresinde epey üzüldük.

Zannediyorum bu süreç sancılı olacak. Gaz, diş, kış hastalıkları, uyku düzeni derken şimdi de iki yaş sendromu.
Bakalım sırada ne var!??

Sütüm var ama emmiyor!

Birçok anne yaşamıştır!

Buda benim minik inatçı kuzumla anne sütü savaşım
Çok beklenmedik ve çok zordu
Şöyle ki...

Doğum hikayemi daha sonra yazacağım
Bu ondan sonraki yaşadıklarımın bir kısmı...

Bebeğim sezeryanla dünyaya geldi, 2.700 kg olarak, vaktinden 20 gün evvel aramıza katıldı:)
Benim sütüm hemen geldi. Sezeryan doğumlardan sonra süt ün gelmesi uzun sürer genelde. Ama ben iki gece doğum sancısı çektim. Buna bağlıyorum hemen sütüm olmasını.
Evet sütüm geldi, bebeği getirdiler bana. Ama emmiyor!!!
Hemşireler başımda alıştırmaya çalışıyorlar. Bebeğin ağzını memeye dayayıp yanaklarını oynatıyorlar ama bebek memeyi almıyor, emmiyor!
Bir iki derken saatler geçiyor sütler akıyor bebek hala emmiyor.
Vaktinden evvel doğduğu için refleksleri gelişmemiş diye düşünüp çaba sarfetmekten başka yol bulamıyoruz...
Bu arada ilk doğum ilk bebek ve ilk hayal kırıklığı oluyor 
Ve tabi ilk mücadelemiz...
Sütümü sağıp bir iki kaşık ağzına vererek 2 gece geçiriyor ve 200 gr kaybederek hastaneden ayrılıyoruz...
Eve geldiğimizde aile akraba başlıyor çocuk aç mama verelim biberon alalım demelere...
Oysa ben ne biberon ne mama ne emzik almıştım
Ben 6 ay emzirmeye odaklanmıştım ama ilk günden 1-0 yenik başlamıştım
Dikişlere rağmen kalkıp kalkıp emzirmeye çalışarak geçti 3. Günde...
Ve 4. Gün 
Gece bebek uyurken uyandırıp bismillah deyip bit kez daha denedik ve mutlu son!!!
Bebeğim emiyordu hemde iştahla!!!
Hamdolsun Rabbim nasip etti...

Ertesi gün sarılık sebebiyle hastaneye yattık,1 gece kaldık...

Buda işim olumsuz tarafı... 

Velhasıl pişman oldum mu, hayır!

Çünkü bunu takiben çok güzel emdi oğlum
Mama almadı, biberona alışmadı, anne sütünden aldı şifasını 
1 yaşına kadar hiç hasta olmamasını da buna bağlıyorum.

Bebekler anne sütü almalı, bunun için mücadele edilmeli, her yol denenmeli, sonrasında hala yoksa yok! Formül mama o zaman...

Ama sütüm az, bebek zayıf, emiyor, olmuyor diye ilk Dakika'dan pes edilmemeli...

Her anneye bol süt ve emen bir bebek nasip etsin Rabbim 

(Bu arada 20 aylık olduk emmeye devam :))

Başlıyorum!

Herşey senin bana "geliyorum" demenle başladı...
Bugün günleri ayları geride bıraktık..
Ellerin ellerimde büyüdü
Ilk sözün ilk gülüşün ilk adımın derken ilkleri yaşamanın zevklerini hiç bitirmeden büyüdük birlikte..
Sen benim minik dünyam minik bebeğimsin
20 aylık oldun, vakit ne çabuk geçti 
Benim canım oğlum artık bir yetişkin edasıyla hareket etmeye başladı :)
Tüm tecrübeleri ve güzel anları burada paylaşıp hem sana bir anı hem etrafa bir fayda vede kendime bir rehber olmayı umut ederek başlıyorum...